In de dichtmodus, een gouwe ouwe.

Voetbal

Afgewezen, afgedankt

Ben ik in de goot beland

Na een zwaar en werkzaam leven

hebben ze mij opgegeven.

Vele trappen heb ik doorstaan

Daarna werd ik afgedaan

Met het grofvuil meegegeven

Wat heb ik die elf misdaan?

Jaren heb ik ze gediend

Als een hele trouwe vriend

Was loyaal mijn hele leven

Toch hebben zij mij opgegeven

Ik geef toe ik ben wat ouder

Had behoefte aan een schouder

Maar helaas die kreeg ik niet

Tot mijn grote ongenoegen

Kregen zij wel wat zij vroegen.

Misschien ben ik een beetje mal

Maar ben wel een wijze bal

menig wedstrijd meegemaakt

vele doelpunten geraakt

nu ben ik dus afgeschreven

Want zo gaat dat in het leven

Voor deze bal valt het gordijn

Dat doet best een beetje pijn.

Reacties

Populaire posts van deze blog

SEPTEMBER

September Wanneer wij, (het volledige stoksjok team) moedig op pad gaan, een klein beetje regen trotserend, hebben wij het helemaal naar ons zin op de heide. Wat is het weer genieten met een grote G. Dit nodigt uit tot het maken van mooie plaatjes van de in het oog vallende, eerste paddenstoelen in deze aanloop naar de herfst. Na de eerste loopronde, rusten wij altijd even uit bij ‘Tante Jans’ het half vergane en bijna gesloopte dierbare bankje doet nog prima dienst als uitrust plek voor deze twee ijverige stoksjokkers van Nederland. We puffen even uit en bekijken de geschoten plaatjes, maar genieten vooral van de rust en stilte op dit vroege tijdstip. FOUT! Helemaal FOUT. Achter ons ligt een stuk uitgestrekte heide dat zich in al haar kleurenpracht toont, alleen daar al wordt je stil. Plotseling horen wij, uit het niets, flarden van heel druk gepraat. Wij kijken elkaar aan en hebben zoiets van ‘moet dat nou zo nodig?’ weg serene rust, weg stilte. Wanneer wij ons omdraaien om een

Meer lezen

Avifauna of seniorenflat ?

Het mensdom ten voeten uit. Met kromme tenen stap ik vanochtend klokslag 6.40 uur mijn bed uit. Ik loop met mijn IPhone in de aanslag mijn bescheiden balkonnetje op. Het is mijn uitslaap zaterdag, deze wordt voor de zoveelste keer wreed verstoord door het aanhoudende gekras van een stuk of 30à kraaien, kauwen, eksters, en ander gespuis dat veel herrie maakt. Ik maak er maar weer het zoveelste filmpje van voor het dossier, trek mijn slippers uit en klepper voor de zoveelste keer om het gespuis weg te jagen. Ik weet dat het niet aan het dierenrijk ligt, maar aan het mensdom, met de nadruk op de laatste lettergreep. Zij vinden vogels voeren echt nodig in deze hitte en doen dat ijverig elke ochtend. Er worden ook nog eens bakken water bij neer gezet, want de arme beestjes zullen wel dorstig zijn. En zo kunnen ze ook leuk badderen. Op dit moment staan er vier zwembadjes in de tuin voor de vogels, waarvan een schuin onder mi

Meer lezen

Carpe Diem

Daar zit ik dan achter mijn pc, met voor mij een hele witte pagina. Het voelt alsof ik voor een wit doek zit met al mijn schilderspullen naast mij, niet wetende waar te beginnen. Ik wil zo graag schrijven over wat er allemaal rondom mij gebeurd, maar de afgelopen weken waren meer dan hectisch. Wat kan er veel gebeuren in korte tijd. Ik neem u even mee op mijn pad en begin bij de dag alweer een aantal weken geleden dat ik met een lieve vriendin naar een voor haar niet zo’n leuke afspraak moest. ‘Jos, ga je met mij mee, ik wordt van jou zo rustig en rij jij dan?’ Ja tuurlijk doe ik dat. Zo komt het dat wij op een vroege zonnige ochtend, ruim op tijd, wegrijden van haar huis, richting afspraak. Zij bloednerveus en ik de kalmte zelf. Tommie staat op het dashboard dus wat kan ons gebeuren? Toch bemerk ik dat wij een aantal keren door Tom gestuurd worden waarbij ik het gevoel krijg dat wij hier al eerder langs gereden zijn en dat terwijl ik het ding van tevor

Meer lezen

Josephientje 2022

Zoeken in deze blog