Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit mei, 2022 tonen

Dagje uit.

Wanneer ik op stap ga en een ritje met mijn rooie rakker ga maken, ga ik altijd eerst even bij de pomp aftanken en de banden op spanning laten brengen. Als dat geregeld is kan ik met een gerust hart de weg op. Ik prefereer tegenwoordig de snelwegen te mijden en neem de route zonder. Deze voert mij langs het water, de polder in richting  het Gooi van Amsterdam, naar Amstelveen. Naar mijn schrijf en taal maatje. Ik vind autorijden helemaal geen straf en heb een heel betrouwbaar exemplaar waarmee ik, zij het veel minder dan vroeger, over s ’heren wegen cross. Ik ben aardig vroeg op pad en het is lekker rustig onderweg. Ik overleg voor die tijd nog even met vriendin of ik de goeie route heb uitgezocht. Nou dat heb ik zeker, als ik maar de eerste afslag Ouderkerk aan de Amstel in de gaten hou, want daar moet ik eraf. Half Amstelveen ligt namelijk in de sloop en verbouw dus aan wegomleggingen en de bijbehorende borden die zowat het hele alfabet bestrijken, geen gebrek. Ik vertrouw gewoon op

Geduld is een schone zaak

                                                              Spannende tijden Wanneer je een manuscript uit wil gaan geven, stap je in de wondere wereld van  het aanleveren, begroten, drukken, uitgeven en wat daar allemaal nog meer bij komt kijken. Dit is een heel belangrijk proces  zeker als er een spontane magische samenwerking mee gemoeid is die in een kort tijdsbestek is ontstaan door slechts éen simpele vraag van mijn kant, deze dus; ‘Mag ik woorden, gedachten en gedichten bij jouw prachtige foto’s schrijven?’ De fotograaf antwoordt met een welgemeend ja, dus ik kan helemaal losgaan en dat doe ik dan ook. Ik stort me met veel plezier op dit bijzondere project. Het eindresultaat is een prachtige combinatie van twee creatieve geesten en het volledige manuscript ligt nu bij de drukker. Nog even geduld roep ik mezelf een aantal keren per dag toe, geduld en vertrouwen. Binnenkort kunnen de persen gaan draaien en hebben wij in niet al te lange tijd ons eindproduct in handen. Hoe mooi k

wie had dat gedacht

Kijk nou toch eens aan. Een aantal weken geleden schreef de beheerder van De facebook groep 'Bij ons in de Jordaan' een soort van wedstrijd uit waarin hij vroeg wat voor jou het mooiste aandenken is/was aan de Jordaan. Voor mij is het deze foto die ik ooit van beeldbank plukte puur op het woonadres van het huis waarin ik ben grootgebracht. Ik sprak daarbij de wens uit om van deze foto een mooie cover te kunnen laten maken voor mijn boek 'Leven vanuit verzet.' Mijn biografie en debuut uitgebracht in 2018. Wat schetste mijn verbazing, ongeloof en verwondering toen ik de foto uit ging vergroten en plotseling zag, dat ik het kleine meisje was dat, met haar autoped op luchtbanden, op het stoepje zat. Even laten zag ik dat mijn moeder, met een prachtige zonnestraal op haar hoofd, vanaf twee hoog uit het raam een oogje in het zeil hield. Ik moest huilen, net als nu. De emotie die ik hierbij voelde is er een van een niet te beschrijven soort. Het raakte mij toen heel diep en he

Barones von Habeniks

                                           5-5-2022   Mooie bevrijdingsdag allemaal.                 

Wat een week

Vannacht was het weer raak. Klokslag 5.00 uur zit ik klaarwakker rechtop in mijn bed. Uitgeslapen?! Ik kijk in het rond, het is nog donker buiten, ik zie het vanzelf licht worden en dat doe ik al een aantal dagen. Volgens mij hebben ze in de kosmos geen wekkers en ik heb toch echt de wekker van mijn telefoon niet gezet. Meestal wordt ik op mijn ingebouwde wekker wakker op het tijdstip dat ik wakker moet worden. Maar afgelopen week nam men een loopje met mij. Tot drie keer aan toe! Klokslag 5.00 uur. Uitgeslapen klaarwakker, pittige tijden. Nu heb ik een aantal weken van noeste arbeid achter de rug, dit in verband met een nieuw, nog uit te komen project, dus ik heb mijn slaap hard nodig. Maar neen, dachten mijn spirits kennelijk. De ochtendstond heeft goud in de mond, maar ik was niet amused. En werd na de derde keer zelfs wat toornig. Vanochtend spande de kroon. Twee minuten voor vijf was het reveille geblazen. Ik kon het nog wat rekken door op mijn eifoon vreesboek te gaan bekijken en