wie had dat gedacht

Kijk nou toch eens aan.

Een aantal weken geleden schreef de beheerder van De facebook groep 'Bij ons in de Jordaan' een soort van wedstrijd uit waarin hij vroeg wat voor jou het mooiste aandenken is/was aan de Jordaan. Voor mij is het deze foto die ik ooit van beeldbank plukte puur op het woonadres van het huis waarin ik ben grootgebracht. Ik sprak daarbij de wens uit om van deze foto een mooie cover te kunnen laten maken voor mijn boek 'Leven vanuit verzet.' Mijn biografie en debuut uitgebracht in 2018.

Wat schetste mijn verbazing, ongeloof en verwondering toen ik de foto uit ging vergroten en plotseling zag, dat ik het kleine meisje was dat, met haar autoped op luchtbanden, op het stoepje zat. Even laten zag ik dat mijn moeder, met een prachtige zonnestraal op haar hoofd, vanaf twee hoog uit het raam een oogje in het zeil hield. Ik moest huilen, net als nu. De emotie die ik hierbij voelde is er een van een niet te beschrijven soort. Het raakte mij toen heel diep en het raakt mij nu weer. Ik, het lastpak, de plaag, de nagel aan de doodskist van mijn vader en de 'oh heb je weer niet wat!' uitspraken van mijn jongere zusje, hoor ik op zo'n moment nog nagalmen in mijn oren. 

Ik, die alles in liefde heb los gelaten om ruimte te kunnen creëren voor mijn creatieve uitingen in o.a. het schrijven, ben schrijfster geworden en heb inmiddels twee boeken uit kunnen geven, waarmee ik heel veel lof oogst. Mijn tweede boek een prentenboek met de titel 'de barones von Habeniks,' heeft maar liefst vijf sterren.

Het derde boek is in de maak en wordt ook, dankzij een hele magische samenwerking met een fantastische fotograaf. een heel bijzonder boek. Nog even wachten dan is het zover.

En vandaag dit. Deze dag, is er een met een dikke gouden rand. Ik voel me verheugd en zeer vereerd, ben heel blij met de keuzes die ik maakte in dit hele proces. Hier schrijft een vrouw van bijna 72 jaar die aan het begin van een mooie carrière staat. Die heel hard werkt om alles wat zij nog wenst te laten slagen. Ik ben nog lang niet uitgeschreven en dit eerbetoon aan de Jordaan overtuigd mij nog meer dat ik moet doen wat mij het meest gelukkig maakt.

Het aandenken of eerbetoon aan de Jordaan dat de meeste likes heeft gekregen, is de foto van José.

José Bosma is daarmee 🏆 'Jordanees van het jaar 2022' 🏆. Van harte gefeliciteerd!

https://www.facebook.com/groups/bijonsindejordaan

Mijn dank gaat uit naar de beheerder van deze fantastische facebook groep en alle Jordanezen, die op het kleine meisje op het stoepje stemden. De kleine Josje Bosma 1957.
Hierbij bedank ik iedereen vanuit mijn  Ik voel me blij en dankbaar, ben zeer vereerd. .

Wie had dat gedacht. Waar is het feessie, hier is het feessie...

Maak van elke dag een feestje is de tekst van het lijflied van mijn barones. Dat doen we vandaag zeker. Viert u mee.... 

Mooie zondag allemaal.

Josephientje 15-5-2022.