ongewenst bezoek

                                  Hoog bezoek.

Op een zonnige dag een aantal weken terug, zie ik wanneer ik op mijn bescheiden balkonnetje van het ochtend zonnetje sta te genieten en mijn rek en strekoefeningen doe, tot mijn grote verbazing opeens twee wespen af en aanvliegen. Zij scheren over mijn hoofd richting het plafonnetje en kruipen de ruimte in van het kleine muurtje in een richel tussen het hout en het beton. Ik sla hier echter niet zoveel acht op, ‘leven en laten leven’ is mijn motto en ga gewoon doen wat ik moet doen.

Na ongeveer een week, zijn het opeens zomaar vier, vijf ,zes van die geel gestreepte beestjes. Dan begint het een beetje tot mij door te dringen, dat dit wel eens het begin zou kunnen zijn van een nest. Ik heb ooit eens een grote wesp zien knagen aan een houten terrastafel en stukjes hout tot pulp zien vermalen met zijn kaken, vernuftig bouwmateriaal voor een nest, dus ik begin op mijn hoede te raken voor wat er op mijn loggia aan de gang is. Dagelijks probeer ik ze te tellen en ik laat ze met rust. Na anderhalve week ongeveer zijn het opeens wel erg veel af en aan vliegers en achter mijn muurtje van hout, wordt dus heel hard gewerkt aan het onderkomen van een koningin met haar  werksters en darren. Maar ik wil helemaal geen kraamkamer op mijn kleine stukje buiten. Ik probeer een foto te maken met mijn Eifoon maar dat is gedoemd te mislukken. Zij worden kennelijk erg agressief van het rode hoesje dat er omheen zit en vallen aan. Ik kan nog net veilig binnenkomen zonder gestoken te worden, maar het startsein is nu gegeven om hiervoor hulp in te roepen en een oplossing te vinden voor wat nu echt een probleem dreigt te worden.

 Ik wil gewoon de hele zomer in mijn minituintje vertoeven en niet met de deur dicht alle activiteiten begluren op veilige afstand. No way José! Afgelopen zondag besluit ik een mail te sturen naar de bewonersconsulent met een hulpvraag. Meestal los ik mijn eigen dingen op, maar hier heb ik echt hulp bij nodig. Ik maak toch nog snel een paar foto’s van de plek des onheils en voeg die erbij. Met de vraag hoe hij denkt dit op te kunnen lossen. Wat ben ik blij dat hij mij serieus neemt en bijna meteen tot actie overgaat. Maandag krijg ik een mailtje terug met de mededeling dat hij een werk-bon heeft uitgeschreven voor de aannemer en dat ik gebeld ga worden. Maandagmiddag krijg ik een verlossend telefoontje van een firma die aan ongediertebestrijding doet. Zij laten er geen gras over groeien, afgelopen dinsdagochtend even na negenen staat er een vriendelijk jongeman met zijn verdelgingsspullen voor de deur die ik met een ferme zwaai open om hem te begroeten met een welgemeend ‘kom binnen, wil je koffie.’ vraag. Dat wil hij wel. We drinken even gezellig koffie en hij vraagt een aantal dingen betreffende de plaag op mijn balkon die ik braaf beantwoord en hem terloops vertel dat ik allergisch ben voor wespensteken en dat ik het gevoel heb, bijtijds te hebben ingegrepen.’ Dat heeft u zeker’ zegt hij. Hij legt mij een en ander uit van wat hij gaat doen om het spul te elimineren. Het is jammer, maar het is niet anders en helaas de enige oplossing in deze. Hij spreekt mij nog steeds netjes aan met u en ik vraag of hij mij alsjeblieft wil tutoyeren. Waarop hij mij laat weten, dat hij zo is opgevoed van huis uit en dat het met respect te maken heeft. Dat komt me wel bekend voor, want ook ik ben zo opgevoed. Hoewel hij een eind jonger is dan ik zijn deze normen en waarden hem ook bijgebracht. Wij zitten in deze op een lijn, ‘waar ben je geboren’ vraag ik. ‘In de Jordaan in Amsterdam om precies te zijn in de Goudsbloemstraat.’ zegt hij. Dat schept een band. Ik zeg hem dat ik, zij het iets eerder, daar ook geboren ben en dat deze normen en waarden mij ook zijn bijgebracht en dat ik deze zeker nog hanteer. Hij vertelt mij dat hij het reuze belangrijk vindt dat zijn drie kinderen deze ook meekrijgen. Absoluut en zeker in deze tijd is dat een goeie basis. Wij hebben een leuke uitwisseling hierover. Dan moet er toch aan het werk worden gegaan. 

Hij neemt stelling op mijn balkonnetje waarvan ik het hoekje al plant vrij voor hem heb gemaakt. Hijst zich vervolgens in zijn beschermingspak, dat er erg professioneel uitziet en gaat dan nadat hij zijn handschoenen heeft aangetrokken met een poederspuit aan de gang om de kier in te spuiten en te bepoederen zodat de wespen hier in ieder geval niet meer kunnen bouwen en schade kunnen aanrichten.

Wanneer zijn taak erop zit en hij weer binnenkomt zegt hij dat hij bewondering heeft voor mijn rust en kalme laconieke houding. Dat maakt hij niet veel mee. Meeste klanten zijn paniekerig.  ‘Ach in een wesp zit ook een hartje’ deel ik hem mede. Wil je nog een koffietje?’ Nou graag, dat sla ik niet af’ en daarna moet ik echt weer verder. Het is hier veel te gezellig.’ zegt hij. ‘Ja die ken ik, haha.’ Maar de dag is nog lang. Wat een bijzondere en leuke ontmoeting is dit. Dat vinden wij allebei. Ik krijg nog wat instructies en moet het formulier ondertekenen en twee uur wachten met het openen van mijn balkondeur. Veiligheid voor alles en ik moet drie weken alert blijven. Wanneer het dan nog steeds rustig is, is het leed geleden dan zijn ze naar elders vertrokken. Mocht dat niet zo zijn, dan mag ik bellen want dan val ik nog onder de garantie. Daarna vervalt deze. Ik kijk even in mijn agenda en zie dat die dag precies  4 juli is. De dag waarop ik in 1950  in de Jordaan ter wereld kwam en het levenslicht zag.

Ik verzin het niet, tot mijn 72ste verjaardag heb ik gelukkig nog garantie daarna houdt het op.. Wij lachen hier beiden smakelijk om. Dag leuke verdelger en nee niet tot ziens. Tot nu toe geen wesp meer gezien.

                                       

Josephientje 16-6-2022