Spannende tijden
Wanneer je een manuscript uit wil gaan geven, stap je in de wondere wereld van het aanleveren, begroten, drukken, uitgeven en wat daar allemaal nog meer bij komt kijken. Dit is een heel belangrijk proces zeker als er een spontane magische samenwerking mee gemoeid is die in een kort tijdsbestek is ontstaan door slechts éen simpele vraag van mijn kant, deze dus;
‘Mag ik woorden, gedachten en gedichten bij jouw prachtige foto’s schrijven?’ De fotograaf antwoordt met een welgemeend ja, dus ik kan helemaal losgaan en dat doe ik dan ook. Ik stort me met veel plezier op dit bijzondere project. Het eindresultaat is een prachtige combinatie van twee creatieve geesten en het volledige manuscript ligt nu bij de drukker. Nog even geduld roep ik mezelf een aantal keren per dag toe, geduld en vertrouwen.
Binnenkort kunnen de persen gaan draaien en hebben wij in niet al te lange tijd ons eindproduct in handen. Hoe mooi kan het leven zijn?
Maar laat ik bij het begin beginnen. Op een dag, kwam mij een foto onder ogen op mijn facebook pagina.
Het was een prent van zo’n verstilde schoonheid, dat het mij even de adem benam. Ik was met stomheid geslagen. Dit was niet zomaar een foto, dit was pure kunst. Ik raakte ontroerd van dit mooie beeld, een impressie van een stukje oud bos met statige oude bomen op een plek die rijk is aan verleden.
Een plek met historie en een geheel eigen verhaal.
Het verhaal kwam onmiddellijk bij mij binnen en ik schreef zomaar vanuit de geest in razend tempo woorden vanuit mijn hart gedachten in de vorm van gedichten erbij.
Ik stuurde deze combinaties retour naar de fotograaf die stomverbaasd was, hij snapte niet dat ik in staat was precies zijn gevoelens te beschrijven tijdens het moment waarop de foto genomen werd. Na een aantal foto’s en schrijfsels, wist ik gevoelsmatig, hier moeten wij iets mee. Dit is niet zomaar tot stand gekomen, dit heeft een rede een doel door hogerhand ingegeven en bestuurd. Wij wisselde gegevens uit en het plan om hiervan een mooi cadeauboek uit te brengen werd steeds concreter. Het moest een boek worden dat open gelegd op een koffietafel, een bureau, of andere geschikte plek de aandacht kreeg die het nodig had en verdiende.
Die de kijker en lezer aanraakt en iets meegeeft vanuit een diepe herinnering aan de basis in zichzelf, de kennis en wetenschap dat wij allemaal onderdeel zijn van alles wat moeder natuur te bieden heeft.
Wij zijn die natuur. Langzaamaan begon het geheel meer en meer helder te worden en vorm te krijgen. Er ontstond een titel, waar nog wat aan geschaafd moest worden en het beeld van een heel bijzonder boek werd steeds duidelijker.
Het gemak waarmee de fotograaf en ik communiceerde over deze magische samenwerking en de resultaten hiervan, maakte dat wij steeds beter in de flow kwamen en de juiste mensen op ons pad kregen die ons gingen bijstaan en spontaan hulp aanboden vanuit hun vakgebied. Alles verliep heel gestructureerd en hoewel het best hard werken was, kwam het vrij snel tot een mooi eindresultaat dat nu bij de drukker ligt te wachten op het moment van.
Het valt niet mee om je geestelijke en creatieve kindje uit handen te moeten geven. Maar het is wel nodig om straks te kunnen delen met velen.
Delen is het nieuwe vermenigvuldigen. Delen is helen.
Dit boek gaat er komen.
Jose B©sma schrijfster 26-5-2022
Met dank aan natuurfotograaf ©tto Jelsma.
Reacties
Een reactie posten